Świat byłby piękniejszy, gdyby wszystkie uczucia były odwzajemnione, każdy bezdomny znalazł swój dom choćby w sercu innego człowieka, gdybyśmy choć raz mogli dostąpić cudu.
Wszystko jest inaczej. Ludzie gubią się w plątaninie własnych myśli. Postępują tak a nie inaczej, za chwilę żałując tego czynu. Chcemy coś naprawić, ale po chwili w głowie mamy tylko myśl 'Nie warto, jest za późno'. Czegokolwiek pragnąc, człowiek jest w stanie zrobić wszystko, by to pragnienie urzeczywistnić. Gdy jednak nasze marzenie wymyka nam się spod kontroli, rezygnujemy z niego. Wydaje mi się, że poddajemy się zbyt łatwo, zbyt prędko. Niektóre decyzje same ze swej natury wymagają czasu na zastanowienie jednakże często zanikają wraz z upływającym czasem. Los daje nam szanse nie raz, my ją po prostu marnujemy w późniejszm czasie mając pretensje o to, że nie mamy okazji do własnego spełnienia, do szczęścia.
Zamykamy się w swoim 'małym światku' i nie dajemy się poznać bliskim. ZAWSZE kogoś udajemy, stajemy się materialistami, wszystko oceniamy pod wpływem 'opłacalności'. Kłamiemy nawet, a może w szczególności najbliższym nam osobom. Wmawiamy sobie, że to dla ich dobra, kiedy tak naprawdę niewiele to ma wspólnego z prawdą. Jedno jest prawdą i nie znam osoby, która temu zaprzecza.. Wszyscy pragniemy szczęścia. Każdy chce kochać i być kochanym. Jeżeli jest osoba, która się tego wypiera, możemy być pewni, że kłamie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz